به گزارش "افغان نیوز" به نقل از خبرگزاری "Frontier Post"، تمامی جابجایی ها و تحرکات سیاسی در یک کشور، نه تنها تاثیر زیادی بر ثبات و بی ثباتی خود کشور مورد نظر دارد، بلکه کشورهای همسایه نیز تحت تاثیر تحولات آن نقطه قرار خواهند گرفت.
در آینده نزدیک دو اتفاق مهم در افغانستان رخ خواهد داد، "انتخابات ریاست جمهوری" و "عقب نشینی نیروهای امریکایی"، که این دو موضوع نه تنها در آینده افغانستان تعیین کننده خواهند بود، بلکه امنیت منطقه و مخصوصاً پاکستان را نیز شدیداً تحت تاثیر خود قرار می دهند.
به اعتقاد "دکتر مقصود الحسن نوری"، در حال حاضر بزرگترین نگرانی دولت های پاکستان و افغانستان بعد از عقب نشینی نیروهای امریکایی، تعامل با شبه نظامیانی خواهد بود که سال ها در این کشور حضور نظامی داشتند و خلق و خوی جنگی به خود گرفته اند.
با گذشت 11 سال از تهاجم به افغانستان، عقب نشینی نیروهای امریکایی در سال 2014 نه تنها برای افغانستان یک مرحله تعیین کننده خواهد بود، بلکه به دلیل موقعیت زمانی، برای پاکستان نیز یک اتفاق مهم و حساس به حساب می آید که در اینجا نقش اسلام آباد نیز پررنگ تر از گذشته خواهد بود.
در سال 2014 ، بجز انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان و عقب نشینی نیروهای امریکایی، هند نیز شاهد همین رویداد بزرگ خواهد بود، پاکستان نیز در سطوح بالا، با جابجایی های عظیم سیاسی و نظامی مواجه خواهد بود و می توان گفت سیاست منطقه به یک نقطه تعیین کننده ای خواهد رسید.
این اتفاق نظر در دو طرف وجود دارد که، راه حل آسان و سریع برای تعامل با دهها هزار شورشی وجود ندارد و حتی در سفر اخیر حمید کرزی به اسلام آباد نیز، یکی از موضوعات اصلی مذاکرات، بررسی راهکارها برای آینده شبه نظامیان در جامعه بود.
اما نکته مهمی که وجود دارد این است، آینده مردم افغان، که بیش از 3 دهه درگیر جنگ و خونریزی بوده اند چه خواهد شد؟ آیا همه این کمبودها برطرف خواهد شد؟ مطمئناً مدت زمان زیادی لازم خواهد بود تا بتوان این زخم های روحی و روانی مردم افغان را بهبود بخشید.
سیاست موازی که دو دولت در پیش گرفته اند، مذاکره با طالبان است، اما پرونده طالبان افغان با طالبان پاکستان فرق دارد چرا که طالبان افغان در برابر تهاجم و دخالت نظامی خارجی ها مقابله می کند، اما با پذیرفتن برخی شرایط، خواهان افغانستان متحد می باشند. ولی این موضوع با طالبان پاکستان متفاوت است، طالبان پاکستان در تلاش تضعیف قدرت دولت، برای تصاحب اختیار تام در کشور می باشد لذا قبل از رسیدن به زمان مقرر، باید دو طرف حداکثر تلاش خودشان را برای نتیجه دادن مذاکرات انجام دهند در غیر اینصورت وجود این جنگجویان در فضای اجتماعی دو کشور بسیار تهدید آمیز خواهد بود، جنگجویانی که جز کشتن و مبارزه کردن فعالیت دیگری نداشته اند.
در چنین موقعیتی، جوامع بین امللی مخصوصاً کشورهای همسایه مانند هند و ایران، باید دست به دست هم بدهند تا با ایجاد یک سیاست جامع و سازنده اقتصادی تلاش کنند، فضای را در منطقه ایجاد کنند که با خروج نظامیان امریکایی از افغانستان بار دیگر بی ثباتی در منطقه رشد پیدا نکند.