به گزارش "این پایگاه" به نقل از Global Research، یکی از دلایل مهم برای ادامه حضور نظامی امریکا در افغانستان، بحث اهمیت استراتژیک جغرافیایی افغانستان است که تنها پایگاه نظامی قدرتمند پنتاگون در منطقه آسیای مرکزی به حساب می آید، پایگاه نظامی که از یک طرف تحولات پاکستان را زیر نظر دارد و از طرف دیگر کشورهایی مانند ایران (غرب)، چین ( شمال شرقی ) و همچنین دولت های جمهوری شوری سابق ( شمال غرب ) و حتی خود روسیه (شمال ) را در دستان خود دارد.
اما این سیاست و پافشاری امریکا برای ادامه حضور نظامی در افغانستان و منازعات اخیر که میان دولت کابل و واشنگتن صورت گرفته است، اقدامات جدیدی نیست، اکنون به صورت رسمی این اختلافات شکوفا شده اند اما در حقیقت از 2 سال پیش توسط هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه امریکا، این موضوعات رسماً مطرح شده بود و می توان گفت این سیاست امریکا از سال های پیش در جریان و مورد تایید کنگره قرار گرفته بود لذا هیچ تردیدی وجود ندارد که امریکایی ها همچنان در افغانستان خواهند ماند و در روزهای پایانی تمامی اختلافات میان دو طرف به یکباره حل و فصل خواهد شد.
هدف اصلی و نهایی امریکا از ادامه حضور در افغانستان علاوه بر اهداف نظامی و امنیتی، افزایش قدرت اقتصادی و تجاری خود در آسیای جنوبی و مرکزی برای تثبیت قدرت و برتری جهانی خود می باشد که در این مسیر بزرگترین رقیب امریکا در منطقه چین است و می توان گفت جنگ پنهان امریکا در افغانستان، مبارزه با توسعه اقتصادی چین و همکاری اقتصادی دولت های منطقه است.
کارشناسان امریکایی اعتقاد دارند اگر محور ترکیه تا آسیای جنوبی در آرامش و ثبات وجود داشته باشد این منطقه با اتصال به محور آسیای شرقی از لحاظ اقتصادی رشد باورنکردنی خواهد داشت، لذا یکی از سیاست های اصلی امریکا برای مقابله با این امر مهم ایجاد بی ثباتی و دشمنی میان کشورهای منطقه است، تا این کشورها به همکاری پایداری دست پیدا نکنند، لذا از نقاط ضعف روابط دیپلماتیک کشورهای منطقه استفاده می کنند تا این همکاری در میان کشورهای قدرتمند اقتصادی آسیای مرکزی و جنوبی رخ ندهد.
لذا در همین رابطه کارشناسان ضد جنگ اعتقاد دارند که امریکایی ها ناچار به ادامه دادن جنگ در افغانستان هستند، اگر جنگ در افغانستان پایان بگیرد و صلح در این کشور برقرار شود، کاخ سفید و پنتاگون چگونه می توانند در موضوع مذکور تاثیرگذار عمل کنند و مانع از همکاری و رشد اقتصادی کشورهای منطقه شوند؟ آیا حقیتاً با گذشت 12 سال هنوز برقراری صلح در یک کشور مانند افغانستان باید دور از ذهن باشد؟
برخی کارشناسان داخلی و خارجی اعتقاد دارند در منازعات اخیر میان کابل و واشنگتن بر سر موضوع پیمان امنیتی یک قرارداد نانوشته ای وجود دارد که هر دو طرف سعی دارند این شرایط خود به خود به تعویق بیفتد، و به نوعی برای پیاده کردن سیاست های بعدی خود زمان بخرند.