روی این منظور احداث شبکه های وسیعی آبرسانی و آبیاری به عمل آورد, صحت زندگی اجتماعی آدمها را بلند برده و رژیم غذایی مردم را بهبود بخشیده است. افغانستان در قلب آسیای مرکزی واقع و داری دشت های وسیع قابل کشت وچراگاه می باشد. در کشور ما افغانستان تاسال 1986 پنچ میلیون و سه صد و ده هکتار زمین آبی و للمی سالانه زیر کشت قرار می گرفت.
گندم عمده ترین محصول زراعتی افغانستان است که باید به سطح خودکفایی رسانید و تولیدات محصولات اضافی از مصرف داخلی را به کشورهای جهان صادر نمود, بخاطری که واردات همواره بر صادرات کشور می چرخد. دریاهای خروشان کشور ما که موقعیت آنها و امکان استفاده آب آنها در جهت ایجاد بخش خصوصی زراعتی که منفعت اقتصادی و اجتماعی در آمد ملی داشته باشد, در مسیر آنها نهرها احداث کرد و ساحات قابل کشت را زیر کشت و آبیاری درآورد و هم به ایجاد باغداری و تاکداری پرداخت و بوسیله آنهار و جویچه ها آب رسانیده آبیاری نمود.
هدف آبیاری امروز در کشور ما افغانستان به منظور افزایش محصول, تعدیل هوا, توزیع زمین برای جمعیت کم زمین, تامین خودکفایی و امنیت ملی جلوگیری اثر خشک سالی ها, به وجود آمدن وادی های سرسبز, اصلاح زمین و محیط رشد غلات و محصولات که منفعت پولی بیشتر برای دهانان که تا جانشین کشت خشخاش شود و جلوگیری از مزارع کوکناردر سراسر افغانستان صورت گیرد.
کشت کوکنار توسط آی اس آی پاکستان در ساحات تحت کنترل آنها به صورت یک فرهنگ پردر آمد اجباری بردهقانان بینوای کشور ما تحمیل کرده است. مردم افغانستان 99 درصد مسلمان هستند از نظراسلام بنابر روایت و احکام قرآن کشت کوکنار را حرام و برداشت و تجارآن را نجس می دانند. انگیزه های مهم تولید وترویج وعوامل رشد آن امروز در کشور ما از این قرار است.
1ـ امریکا با سرمایه گذاری 3 بلیون دالردر جنگ افغانستان و در نتیجه جنگ شبکه های آبیاری تخریب و زمین های زراعتی به شوره زار و نی زار مبدل شد و به شغل زمین داری، باغداری و مالداری مردم صدمات سنگین و هم به زیربنای اقتصادی افغانستان وارد گردید که رفع آن به تنهایی از توان مردم افعانستان نبوده است.
به این دلیل دهقانان بعضی از ولایات افغانستان حاصل از کشت تریاک را بدون آبیاری از باریدن باران های موسمی حاصل دلخواه به دست می آورند. کشت تریاک به آب آبیاری آنقدر ضرورت ندارد و همچنان در هر نوع زمین خرابه از آن حاصل خوب به دست می آید.
2 ـ نسبت نبود سیتم آبیاری منظم زراعتی فقر وگرسنگی و همچنان به اساس تشویق گروه های مافیای دهقانان بعضی ساحات کشورما به کشت خشخاش روآورده اند.
3ـ فر هنگ کشت خشخاش در کشور عزیز ما افغانستان محصول دوره های جنگ و تفنگ و در نبود حاکمیت قانون در سراسر کشور بوده است.
4ـ پردر آمد بودن محصول کشت خشخاش به نسبت سایر غلات مثل گندم, جو , جواری, ارزن وغیره
5ـ عدم تقرر کادرها ی فنی و فرا گیر در ادارات وزارت زراعت, آبیاری و انرژی و به خصوص وزارت مواد مخدره و عدم پالیسی درست و جدی وزارت مواد مخدره در جانشین مزرارع کوکناراست.
6ـ فروش بی رحمانه و غیرعاقلانه پروژه های بخش زراعتی به مافیایی زمین
7ـ نظام زمین داری یا کشاورزی افغانستان اساساّ به صورت خرده ملکی است که در آن یا خود مالک برزمین کار می کند و یا آن را در مقابل دریافت سهمی از محصول به دیگری اجاره می دهد.