از این جهت سیاست موفق به آن سیاستی می گویند که حاکمان و سیاست مداران کشور بتوانند خود را از بحران سیا سی بیرون کشند نه اینکه خود در داخل بحران دست وپا زنند وهمه انرژی شان بیهوده مصرف گردد و به شکل (دور و تلسلسل ) بعد از مدتی بازدرجای اولی خود قرار گیرند. چه امروز واضح و روشن گردیده که هر کشوری در جهان از خود دارای اولویت های سیاسی (خارجی و داخلی ) بوده که می بایست این پالیسی سیاسی در اولویت کاری سیاستمداران و مجریان قرار گیرد.
بطور مثال اگر خواسته باشیم مثال زنیم اولویت های سیاست خارجی افغانستان نسبت با شرایط واوضاع حاکم بر آن را برجسته در نظر بگیریم خواهیم دید که در قدم اول ضرورت اساسی این کشور تامین امنیت است زیرا تا زمانی که امنیت تامین نگردد هیچ بازسازی دیگری صورت نمی تواند بگیرد.
اولویت دوم- مناسبات نیک با همسایگانش خواهد بود زیرا تا زمانی که مناسبات نیک با همسایگان خود نداشته باشم به آسانی می توانند در امور کشور ما مداخله کنند چنانچه اگر بطور موجز و خلاصه خواسته باشیم به اولویت های سیاسی کشور خود اشاره نمایم خارج از چنین مسایل نخوهد بود.
1- تامین امنیت و حفظ مافع ملی
2- رابطه نیک افغانستان با جهان و کشورهای منطقه و همسایه
3- احترام بحقوق بشر و کرامت انسانی و حقوق زنان و اطفال
4- عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر
5- همکاری منطقه ایی و برجسته نمودن نقش ترانسپورت و ترانزیت افغانستان در منطقه
6 - جذب کمک های بین المللی
7- اولویت دادن به منابع اقتصاد داخلی و دانش روز
8- ارتقای توانمندی های زراعتی و مالداری و محیط زیست و معادن کشور
9- تثبیت جایگاه افغانستان در جامعه بین المللی
دوری جستن افغانستان از تشنجات و منازعات منطقه ایی و بین المللی و غیره خواهد بود که به نظر من اولین اولویت سیاست خارجی افغانستان تامین امنیت از ابعاد گوناگون آن خواهد بود زیرا تا زمانی که امنیت به معنی همه جانبه اش تامین نگردد هیج کار بنیادی و اساسی نمی تواند در کشور صورت گیرد و هر نوع توسعه اقتصادی و بشری وابسته به شرایط امنیتی است و در تامین امنیت است که بهتر می توان منافع ملی کشور خویش را حفظ کرد و از جانب دیگر برای حفظ امنیت و توسعه اقصادی داشتن روابط نیک و حسنه با جهان و کشورهای منطقه و همسایه نیز شرط ضروری دیگری بوده و گرنه با مداخله دیگران در امور داخلی کشور ما نمیتوان به تامین امنیت پایدار و مطمین موفق گردید لذا یکی دیگر از اولویت های سیاست خارجی ما رابطه نیک و همه جانبه افغانستان با جهان و کشورهای منطقه و همسایه می باشد.
طوری که که در بالا اشاره کریم در سایه امنیت است که می توان احترام به حقوق بشر و کرامت انسانی و حقوق زنان و کودکان و غیره را مطرح ساخت و به آن عملکرد زیرا در جامعه که امنیت وجود نداشته باشد قانون نمی تواند تطبیق گردد و در عدم تطبیق قانون موضوع احترام بحقوق بشر و غیره حقوق انسانی نمی تواند جایگاه خود را پیدا کند لذا احترام بحقوق بشر و کرامت انسانی وتامین حقوق زنان واطفال در اولویت دیگر سیاست کشور می تواند مطرح گردد.
اولویت چهارم ـ سیاست خارجی کشور می تواند موضوع عدم مداخله درامور داخلی یکدیگر مطرح گردد زیرا در صورت ادامه مداخله از جانب مداخله گران هر چیز یکه ساخته شود از طرف کشور مداخله گر می تواند تخریب و سبتاژ گردد.
اولویت پنجم ـ سیاست خارجی کشور همکاری منطقه ای در عرصه اقتصادی و تجارتی میان افغانستان با کشور های منطقه و همسایه و صاحب گردیدن نقش اساسی ترانسپورت و ترانزیت زمینی میان افغانستان و کشورهای منطقه بخصوص آسیای مرکزی توسط افغانستان که پل وصل میان کشورها خواهد بود.
اولویت ششم ـ سیاست خارجی کشور جذب کم های اقتصادی جامعه جهانی بوده زیرا بدون کمک هایی جامعه جهانی افغانستان نمی تواند روی پای خود بایستد و هنوز افغانستان به کمک های خارجی اشد ضرورت دارد.
اولویت هفتم ـ سیاست خارجی کشور تمرکز بر روی تولیدات ملی و تسهیلات برای مولدین و تجار کشور بوده که با فراهم سازی زمینه بازار یابی و توجه جدی به استخراج معادن کشور و تربیه پرسنل فنی با داشتن اندوخته های علوم و فنون روز می تواند باشد.
اولویت هشتم ـ سیاست خارجی کشور بر اساس و مبنای اینکه دستگاه دیپلوماسی درکشور جزیی از نظام کشور را تشیکل داده و به تنهایی نمی تواند سیاست آن جدا از سیاست کل کشور باشد از این جهت هماهنگی میان همه ارگان های دولتی یکی از نیازهای اساسی سیاست خارجی کشور بوده وارتفای توانمندی های افغانستان در عرصه زراعت و مالداری و محیط زیست با هماهنگی وزارت خانه های مربوطه و مبارزه با فساد اداری می تواند یکی دیگر از اولویت های سیاست خارجی کشور به حساب آید.
ا
ولویت نهم ـ سیاست خارجی کشور تثبیت جایگاه افغانستان در عرصه بین المللی با داشتن سیاست فعال و حضور پر رنگ در مجامع بین المللی خواهد بود.
اولویت دهم ـ سیاست خارجی کشور دوری جستن افغانستان از تشنجات و منازعات منطقه ایی وبین المللی بوده که با انتخاب سیاست مبنی بر اینکه افغانستان نقطه وصل کشور های منطقه وفرا منطقه بوده نه نقطه فصل آنها که خوشبختانه با موقعیت که افغانستان دارد می تواند در این زمینه نقش خوبی را ایفا کند.