16 حمل یکبار و 24 جوزا بار دگر به پای صندوق های رای رفتیم تا بلکه بعد از سی و چند سال جنگ و خونریزی، اوضاع اقتصادی کشور بهبود یابد و دیگر کارگران ما برای به دست آوردن لقمه نانی مجبور به مهاجرت به کشورهای همسایه نشوند.
به پای صندوقهای رای رفتیم تا بلکه مشکلات امنیتی در سراسر کشور برطرف شود و دولت جدید بتواند بسیار مقتدرانه تر از دولت کرزی عمل نماید و ریشه های ناامنی سوزانده شود.
به پای صندوق های رای رفتیم تا با امید به این نامزدها، امیدواریم شویم که دیگر دوران قوم گرایی و حزب بازی تمام شود و افراد براساس شایسته سالاری انتخاب گردند.
به پای صندوقهای رای رفتیم به این امید که با تعویض حکومت، دیدگاه کشورهای همسایه و نهادهای بین المللی نسبت به افغانستان تغییر کند و یکبار دیگر شرایط تغییرات اساسی در افغانستان فراهم آید.
خلاصه اینکه با هزار امید در دو دور انتخابات شرکت کردیم، ولی چه فکر می کردیم و چه شد! قرار بود پروسه انتخابات مشکلات حوزه های امنیتی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور را حل نماید، اما اینگونه که نشد هیچ، به اصصلاح " قوز بالای قوز برآمد" و بدتر شد به نحوی که اکنون عده ای نگران از بین رفتن همان دستاوردهای ناچیز 13 ساله ی دولت کرزی هستند.
متاسفانه طولانی شدن روند انتخابات به مدت شش ماه که در هیچ جای دنیا سابقه ندارد، تبعات بسیار منفی ای را به همراه داشته است. به ویژه این روزها که تیم های انتخاباتی دو نامزد، قهر و آشتی کردن را سرلوحه ی کار خویش قرار داده اند.
وقتی یک روند انتخاباتی به درازا کشیده شود، آسیبهای امنیتی، اقتصادی و سیاسی فراوانی را به همراه دارد که افزایش نارضایتی، شکایت و انتقاد مردم گواه این مطلب است. به عنوان نمونه جالب است بدانید گزارشهای مردمی نشان می دهد که در چند ماه اخیر که " شهر شلوغ شده است" و هرکس به فکر خویش می باشد، میزان اطاعت پذیری اداره های محلی از ادارات مرکزی نیز پایین آمده است.
با این توضیح که در سالهای گذشته با وجود تمامی فسادهای مالی موجود، لااقل ادارات مرکزی تسلط بیشتری به مجموعه های زیر دست خود داشتند. اما اکنون که مقامات اداره های محلی می بینند اوضاع به این حد بهم ریخته، آنها نیز از وضعیت موجود استفاده کرده و به فکر جمع آوری مال و اموال به نفع خود افتاده اند.
این چور و چپاول مخفیانه برخی مسوولین ادارات، از وزارتخانه ها شروع شده که در آنها حتی اموال دولتی نیز به نفع اشخاص فروخته می شود و تا ادارات محلی که رشوت در آنها امری عادی است، ادامه دارد و این یعنی فساد و اختلاس و دزدی بیشتر که تاوانش را مردم بیچاره باید پرداخت نمایند.
این موضوع اختلاس و دزدی در ادارات محلی زمانی به اوج خود رسید که جناب عمر زاخیلوال وزیر مالیه ادعا کرد که طولانیشدن روند انتخابات بیش از 5 میلیارد دالر به اقتصاد کشور صدمه زده و از آنجایی که توان پرداخت معاش ماه آینده کارکنان دولت را نداریم، ما مجبور هستیم تا برخی از کارکنان را اخراج نماییم.
همین موضوع باعث شد تا کارمندی که پای خود را بر روی پوست خربزه می بیند و امکان دارد هر لحظه بیکار شود، از این فرصت موجود استفاده کرده و لااقل برای چند ماهی بار و بندیل خود را از هر طریقی که شده ببندد.
کاهش 25 درصدی عواید گمرکی، کاهش 6 میلیارد دالری میزان سرمایه گذاری خارجی، کاهش 20 درصدی صادرات، نفوذ شبه نظامیان به ولایت امن شمال کشور، افزایش حملات راکتی پاکستان به ولایات شرقی، گسترش دامنه درگیری ها میان نیروهای امنیتی با نیروهای طالبان، افزوده شدن تنش های قومی میان مردم و از همه مهمتر کمبود زمینه های کاری، تنها بخشی از مشکلات به وجود آمده حاصل از طولانی شدن روند انتخابات است.
که امیدواریم هرچه زودتر این قایله خاتمه پیدا کند تا ببینیم دولت جدید چه دسته گلی بر سر مردم این مملکت خواهد زد.