(در برابر گروه اول) کسانی هستند که پیمان خدا را پس از محکم بستن می‌شکنند و آنچه را خداوند به پیوند آن فرمان داده قطع می‌کنند و در زمین فساد می‌نمایند. آنانند که برایشان لعنت است و برایشان بدمنزلی است.
* در برابر صفات نیکو وبارز اولوا الالباب در وفای به عهد و ارتباط با آنچه خداوند بر وصل آن فرمان داده، قرآن به گروهی اشاره می‌کند که ضد این صفات را دارا می‌باشند، یعنی عهد و پیمان می‌شکنند و آنچه را امر به وصل آن شده، قطع می‌کنند. لذا در مقابل «عقبی‌الدّار»، برای این افراد «سوء الدار» در نظر گرفته شده است.
* فساد در زمین، بارها در قرآن نسبت به افراد و اعمالی مطرح شده است، از جمله افرادی که مصداق مفسد معرّفی گردیده‌اند، فرعون است. «انه کان من المفسدین»( قصص، 4) همچنین افعالی مثل: هلاک حرث و نسل(بقره، 205)، ایجاد تفرقه و آدم‌کشی نیز از جمله مصادیق فساد در زمین دانسته شده است. قرآن(مائده، 33) جزای «مفسد فی‌الارض» را کشتن، دار زدن، قطع عضو و یا تبعید می‌داند و کسانی را که در دل اراده‌ی بلند پروازی و فساد دارند، محرومان از الطاف الهی در قیامت می‌شمارد.
* امام سجّادعلیه السلام به فرزندش وصیّت می‌فرماید: «ایّاک و مصاحبة القاطع لرحمه، فانّی وجدته ملعوناً فی کتاب اللَّه»( بحار، ج 74، ص 196) از دوستی و مصاحبت با کسانی که قطع رحم می‌کنند بپرهیز، زیرا من در قرآن، آنها را ملعون یافتم.«یقطعون... لهم اللعنة»
* یکی از شیوه‌های تربیتی و تبلیغی، روش مقایسه است. «یوفون ... عقبی الدار - ینقضون ... سوءالّدار»
* نقطه شروع تمام انحرافات، جدایی انسان از خداست. «ینقضون عهداللَّه... یفسدون»
* قطع رحم از گناهان کبیره است، زیرا وعده عذاب برای آن داده شده است. «یقطعون... لهم سوء الدّار»
* فساد انسان به همه جا سرایت می‌کند. «یفسدون فی‌الارض»