این روزها، که مردم ملکی گمان می کنند سیل تبریکات و تعارفات میان تهی و پوچ صرفا برای عرض تملق بسوی عبدالله، محمد خان، محمد محقق، احمد ضیا مسعود، عبدالرشید دوستم و سرور دانش روان است؛ روزهای بشدت حساس و پر مشغله ای است!
از ابتدا نیز منافع شخصی، روابط، لابی گری و قوم گرایی بر منافع ملی، ضوابط، قانونمندی و تخصص گرایی ارجحیت داده می شده است بنابراین در دولت وحدت ملی که از بیخ و بن نامشروع است نمی بایست انتظار تغییر روند انتخاب کابینه را داشت.
با گذشت قریب به 2 هفته از زمان احراز پست ریاست جمهوری و ریاست اجرایی به اشرف غنی و عبدالله هنوز مجلس و سنا منتظر اعلام لیست نامزدهای کابینه برای وزارتخانه ها و پست های کلیدی حکومت هستند تا چه خانه تکانی بزرگی در ارگ پدید آید. هرچند تغییرات اساسی در اداره ریاست جمهوری پدید آمده است.
با این حال، گویا رایزنی ها و بده و بستان های کثیف سیاسی هنوز راه به جایی نبرده است و لحظات آخر گزینش های 4 ساله و گلچین های روزگار پای بر چشم نمایندگان پارلمان خواهند نهاد.
بازار داغ معاملات بر سر چوکی در روزهای سرد کابل در حالی جریان دارد که فرمان های اشرف غنی و بهره وری بهینه کارهای عمرانی کشور منوط به جایگزنی افراد جدید در پست های پیشین است سرپرستان وزارتخانه ها ماه ها است که کاری از پیش نبرده اند.
این معاملات و غربالگری غیر اصولی همچنین مشغولیت موقتی برای رییس اجرایی و معاونانش به عنوان پست های صوری و فرمایشی پدید آورده است بلکه چند صباحی را به بطالت نگذرانند.
تنها انتظاری که می توان از انتخاب نصفانصف اشرف غنی و عبدالله برای انتصاب های مهم و کلیدی و وزارتخانه ها داشت این است که اقوام و اقارب ایشان که بزودی به جمع ارگ نشینان می پیوندند برهم زننده آرامش تصنعی و خاکستر روی آتش اختلاف ها نباشند و در صلح و صفا و تفاهم با یکدیگر به خوردن و بردن و ... بپردازند.