از آغاز تهاجم نظامی آمریکا در سال 2001 میلادی به کشور ما، تعداد تلفات نظامیان این کشور تا تاریخ 14 اکتبر 2014 به 2207 نفر رسیده است. جالب است بدانید براساس آمار موجود طی سیزده سال اخیر یعنی از سال 2001 تا ابتدای سال 2014 قریب به چهل هزار نفر از هموطنان غیر نظامی افغانستان در اثر این جنگ کشته شده اند. جالب تر اینکه از این تعداد تلفات مسوولیت کشتار 8 هزار تن را طالبان و مخالفان دولت بر عهده گرفته اند، 8 هزار تن توسط نیروهای بین المللی کشته شدند و مابقی این افراد توسط حملات غیر مستقیم از بین رفته اند. این آمار کشته شدگان غیر نظامی را شامل می شود اما باید گفت که نظامیان افغانستان نیز جز مردم این مرز و بوم می باشند و باید بدانیم که چه تعداد از این عزیزان جان خود را طی این سال ها فدای کشور و ملت خود کرده اند.
متاسفانه آمار دقیقی از تلفات نظامیان افغانستانی از سال 2001 تا 2007 در دست نیست و کسی به این امر مهم نپرداخته است اما از سال 2007 تا ابتدای سال جاری مجموعا 2500 نظامی ارتش ملی کشته و 5 هزار نفر از این عزیزان در ارتش ملی زخمی شده اند.
وضعیت در پولیس افغانستان نیز همین گونه است. براساس آخرین گزارشات از وزارت داخله و سازمان ملل در این رابطه طی سال های 2007 تا پایان سال 2013 مجموعا 5 هزار پولیس کشته و 8 هزار تن از این عزیزان زخمی شده اند.
در این میان آمار نشان می دهد که بیش از 60 هزار غیر نظامی افغانستان نیز در این عملیات زخمی شده اند که تعداد نقص عضو شدگان، معیوب و معلول شدگان قریب به 50 درصد می باشد. هرچند که اگر سازمانی مستقل موجود می بود تا این آمارها را ضبط کند مطمینا بسیار بیش از اینها بود زیرا این آمارها از گزارشات سالانه سازمان ملل، منابع مختلف اینترنتی، اعلامیه های مطبوعاتی و اظهارات سخنگوی وزارت داخله می باشد هرچند بعید به نظر می رسد که وزارت های داخله و دفاع و در مجموع دولت افغانستان چنین آماری را در دست نداشته باشند.
به گفته آمریکایی ها، هدف این جنگ، مبارزه و از بین بردن القاعده، طالبان و حامیان آن بوده است. اما متاسفانه نظـامیان خارجی به بهانه تامین امنیت در تداوم ناامنی نقش مهمی دارا می باشند و آنها به جای مبارزه با تروریسم و از بین بردن طالبان، احیای مجدد و رشد آنها را برعهده گرفته و حتی به صورت مخفیانه با آن ها مذاکرات می کنند و خواستار سهیم ساختن طالبان در قدرت می باشند.
آمریکا هیچ گاه برای نابودی تروریزم و دشمنان افغانستان تلاش نکرده است بلکه در بسیاری از موارد دیده می شود که به طالبان و مخالفان مسلح، کمک کرده و با آنها ملاقات های پنهانی داشته است.
بحث مصونیت سربازان آمریکایی نگرانی‌هایی را در بین دولت و مردم ایجاد کرده بود تا اینکه داکتر اشرف غنی احمدزی ریس جمهور انتصابی تازه کار که ترسی از متهم شدن به سازش و غلامی آمریکا نداشت موافقت نامه را بلافاصله بعد از مراسم تحلیف اش امضا کرد.
بحث مصونیتی که به طور کلی دیوانگی است، به طور مثال اگر شما نتوانید افراد را بازداشت کنید، خوب مجبورید به آنها تیر‌اندازی کنید و اگر آنها را هدف قرار دهید، قتل روی می دهد و وقتی آمریکایی‌ها مصونیت داشته باشند چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ بنابراین تصمیم به چنین موضوعی عقلانی نمی باشد و دیوانگی محض است. بسیاری بر این باورند که کشور ما به آمریکای جنایتکار فروخته شده است.
این یعنی اینکه در ازای هر سرباز آمریکایی چهل افغانستانی کشته شده اند و این ثمره حضور خارجی ها در زمانی بوده که مصونیت قضایی نداشته اند و اکنون که دارای آزادی بیشتر هستند چه می کنند؟ زمانی که مصونیت قضایی نداشتند مرتکب هرگونه تجاوز و جنایت، از غارت و کشتار گرفته تا تجاوز به عنف و جسارت به مقدسات مرتکب شدند، اکنون که هیچ ترسی از عقوبت شدن ندارند.
عاقبت ما و کشور ما بخیر باد!