شاباک نتیجهگیری میکند که این افراد در قالب یک ساختار سازمانیافته و با یک شعار واحد و متمایز عملیات نمیکنند.
تحلیلگران شاباک ضمن اذعان به فقدان ایدهای واحد، خاطرنشان میسازند که محرک اصلی «ترور خودجوش و مردمی، اطلاعات نادرست و کذب در خصوص نیت رژیم صهیونیستی برای آسیب رساندن به مسجدالاقصی» میباشد و منبع اصلی انرژی تروریستی، شبکههای اجتماعی هستند که با کمک رهبران فلسطینی به شعلههای دشمنی و نفرت دامن میزنند. در حقیقت مبارزهای که ضاربین انجام میدهند، مبارزه برای سمبلهای مذهبی است. شاباک از یک دور باطل سخن میگوید: سران فلسطینی، ضاربینی که حین حملات کشته میشوند را «اعدامی» و «شهید» مینامند، که موجب حس انتقامجویی در خیابانها میشود و این دور تسلسل ادامه مییابد.
از سوی دیگر به گزارش روزنامهی هاآرتص، شاباک با هرتصی هالوی رئیس اطلاعات ارتش هم عقیده شده است. وی هفتهی پیش اعلام کرد که «ناامیدی» و «استیصال»، جوانان فلسطینی را تحریک به ترور میکند و اینکه «آنها چیزی برای از دست دادن ندارند». در گزارش شاباک قید شده است «تمایل به ارتکاب حملات تروریستی از یک حس مورد ظلم واقع شدن شخصی، اقتصادی و ملی و همچنین از مشکلات روانی و شخصیتی نشأت میگیرد».
اما آمار نشان میدهد که ابدا اینطور نیست: کارتهای شناسایی «آبی» که ضاربین بیتالمقدس شرقی دارند، به آنها تمام حقوق شهروندان اسرائیلی به جز حق رأی را میدهد. آنها بیمههای اجتماعی و درمانی و حق کار و تحصیل در دانشگاههای اسرائیلی را دارند، که خویشاوندانشان در الخلیل تنها خواب آن را میبینند. اما علیرغم این، آنها به همراه عربهای اسرائیلی حدود 30% ضاربین پاییز امسال را تشکیل میدهند. از سوی دیگر طبق نظرسنجیها، عربهای بیتالمقدس شرقی اصلا خیال ندارند تحت حاکمیت تشکیلات خودگردان قرار بگیرند، اکثر آنها میخواهند به زندگی «تحت ستم اسرائیل و درماندگی و استیصال» ادامه دهند.