هفته گذشته، عربستان سعودی با بی اعتنایی تمام به اختلافات فرقه ای و خشم مردم، روحانی برجسته و محبوب شیعه، شیخ نمر باقر النمر را اعدام نمود و باعث آشوب جدیدی در منطقه شد. مردم ایران نیز از این واقعه به خشم آمده و مقابل سفارت عربستان تجمع کرده و سپس سفارت این کشور را درتهران به آتش کشیدند. بلافاصله این اقدام مردم از جانب دولت ایران محکوم شد اما داستان به همین جا ختم نشد. در واکنش به اقدام ایرانی ها، ریاض و متحدانش از جمله بحرین، سودان و امارات متحده عربی روابط دیپلماتیک خود را با ایران کاهش داده و یا بعضاً قطع رابطه نمودند.
جای بسی شکر دارد که هند در خصوص اعدام شیخ نمر یک بازیگر مستقیم و اصلی در منطقه نبوده و نیست و با دو کشور ایران و عربستان سعودی روابط تجاری خوبی دارد. بسیاری از شهروندان هندی مقیم عربستان سعودی و کشورهای حوزه خلیج فارس سالانه وجوه نقدی زیادی را برای کشور خود ارسال می¬کنند. به علاوه هند یکی از کشور¬هایی بود که در دوران تحریم ایران از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا، روابط تجاری خود را همچنان با این کشور حفظ نمود.(دهلی نو پس از پکن؛ دومین واسط معاملات نفتی ایران بود). همچنین، سرمایه گذاری قدیمی هند در بندر استراتژیک چابهار با قدرت گرفتن حزب اتحاد دموکراتیک ملی (NDA) شتاب بیشتری گرفت و مقامات ایرانی از روند و سرعت انجام کار که توسط وزیر حمل و نقل نیتین گادکاری با تعهد خاصی پیگیری می شد، خرسند بودند.
پس از خصومت های اخیر، برخی از مفسرین به دنبال ایجاد توازن بین اعمال حکومت پادشاهی عربستان و حکومت مذهبی ایران بودند. اکنون آرایش کشورهای منطقه اینگونه است که تهران همواره از دولت سوریه به رهبری بشار اسد حمایت کرده و از طرفی تامین کننده منابع مالی حزب الله لبنان بوده است، همچنین نفوذ زیادی بر حکومت فعلی کشور عراق دارد. سال گذشته نیز نمایندگان زیادی از کشور های جهان از جمله آمریکا توسط دکتر حسن روحانی، رئیس جمهور ایران برای حضور در اولین کنفرانس جهان علیه خشونت و افراط گرایی (WAVE) دعوت شدند، اما نکته قابل توجه این بود که علیرغم حضور پررنگ وزرای خارجه عراق و سوریه، هیچ نماینده ای از عربستان و کشور های حوزه خلیج فارس در این کنفرانس شرکت ننمودند. ایران در عین حال که سرسختانه مخالف اسرائیل است؛ خود را حافظ اصلی حقوق شیعیان در منطقه و جهان می داند اما برای فراگیر شدن ایدئولوژی و مکتب شیعه فعالیت گسترده و چشم گیری انجام نمی دهد، در صورتی که عربستان سعودی با تبلیغات گسترده، فرقه¬ی سلفی-وهابی را به سراسر جهان صادر می کند و با درآمد های نفتی خود از طریق داعش، به جنگ نیابتی علیه دولت بشار اسد و دولت فعلی عراق می پردازد. این امر باعث شده تا در طولانی مدت عربستان سعودی خود را به عنوان مبلغ اصلی دین در دنیا معرفی کند که این مسئله خود، باعث آشوب دیگری در منطقه و جهان شده است. از طرفی با بررسی حملات تروریستی که تاکنون اتفاق افتاده در می یابیم که این حملات عمدتاً توسط گروه های افراطی سنی اجرا می شود و در میان اسلام متعصب و افراطی که از جانب القاعده، طالبان و نیز اخیراً توسط داعش به جهانیان در حال معرفی است، عربستان نیز قویاً در¬حال تبلیغ تئوری و دکترین وهابیتِ نشئت گرفته از عقاید عبدالوهاب است و این وضعیتِ بحرانی و فوق¬العاده خطرناک، آتشی است که دیر یا زود دامنگیر سراسر جهان خواهد شد.
اما آنچه را که ما در هند، می¬بایست به آن توجه کنیم، نحوه ورود اسلام به شبه قاره و گسترش آن است، که البته با در نظر گرفتن استثنائاتی، همواره در سایه¬ آرامش و همراه با مهربانی و رأفت اسلامی بوده است. با این حال، کشور های جنوب آسیا که خواستار جریان و حمایت های مالی عربستان سعودی هستند، ناخواسته در حال ترویج صرفاً یک نام تجاری از اسلام بوده و در آینده¬ی نه چندان دور شاهد گسترش بنیادگرایی و اعمال افراطی در کشورهای خود خواهند بود. ما همچنین باید توجه داشته باشیم که بسیاری از روحانیون با نفوذ هند در موضع دفاع و حمایت از عربستان سعودی قرار دارند. اما اگرقدری صادقانه و شفاف بنگریم، می توان گفت: این حمایتِ روحانیون هند، فقط و فقط در سایه¬ی حمایت های مالی عربستان از مساجد و مدارس علمیه و دینی هند است و این پول است که باعث گسترش اسلام سلفی-وهابی به سراسر جهان است و به عقیده نگارنده مقاله، اکنون زمان آن رسیده است که چهره جدیدی از اسلام به جهانیان معرفی گردد.